Teoria integracji sensorycznej (SI – skrót używany powszechnie w Polsce pochodzi od angielskiej nazwy metody: sensory integration) została stworzona w latach 60. XX wieku przez Jean Ayres. Do Polski teoria integracji sensorycznej trafiła w 1993 r.   i szybko zyskała popularność.

Integracja sensoryczna) mają zasadnicze znaczenie w naszym codziennym funkcjonowaniu.czucie ciała oraz równowaga, dotyk jest to proces, w którym mózg organizuje docierające do niego informacje płynące z ciała i środowiska, po czym wysyła odpowiednią reakcję. Zmysły podstawowe dla integracji sensorycznej (

 oraz zdolność wykonywania precyzyjnych czynności, jak malowanie, pisanie.chodzenia, umiejętność mowa, słuch, wzrok          Ich dobre zintegrowanie jest podstawą optymalnego rozwoju i działania pozostałych wszystkich wyższych zmysłów i umiejętności. Należą do nich na przykład: 

 

Zaburzenia integracji sensorycznej Pojawiają się również zaburzenia w rozwoju koordynacji ruchu, umiejętności pisania czy czytania.trudności z wykonaniem i zaplanowaniem własnych działań, może być nadmiernie ruchliwe, ma kłopoty z koncentracją uwagi. mają miejsce, gdy mózg nie jest zdolny do prawidłowego przetwarzania bodźców zmysłowych. Dziecko wówczas ma 

 

Problemy wynikające z zaburzeń integracji sensorycznej mogą w znacznym stopniu utrudniać codzienne funkcjonowanie dziecka. W związku z tym, należy rozpoznawać je jak najwcześniej, aby udzielić dziecku pomocy w formie terapii.

  Jest to system zabaw i aktywności proponowanych dziecku, który ma prowokować i wyzwalać odpowiednie reakcje sensoryczne. Zajęcia mają podstawy „naukowej zabawy” z zastosowaniem specjalistycznego sprzętu. Celem zajęć jest nie tylko zabawa ale poprawna integracja pracy zmysłów (dotyku, słuchu, wzroku ,węchu, smaku, zmysłu równowagi) aby mogły być użyte w konkretnym działaniu zakończonym sukcesem. W przyjaznym otoczeniu dziecko pod okiem terapeuty uczy się w sposób bardziej efektywny automatycznie przetwarzać i wykorzystywać skomplikowane informacje sensoryczne.Terapia integracji sensorycznej (SI) wspomaga rozwój układu nerwowego dziecka. 

 

 

W czasie terapii dziecko ma nie tyle nauczyć się konkretnych umiejętności, ile raczej usprawnić bazowe systemy sensoryczne i procesy nerwowe, leżące u podłoża tych umiejętności.

 

                                                                                                                                                 Renata Woroniecka

 

Od roku 2020 w naszym przedszkolu w ramach projektu organizuje się nową  formę pomocy w postaci zajęć z Integracji Sensorycznej. Przedszkole posiada specjalistyczną salę wyposażoną w niezbędny i atestowany sprzęt do prowadzenia terapii metodą SI- huśtawki, piłki rehabilitacyjne, trampoliny, drabinki, zjeżdżalnia, basen z piłkami różnego typu huśtawki, hamaki, platformy równoważne, wałki, deskorolki, talerze obrotowe itp.

 Zajęcia prowadzone są przez dwóch wykwalifikowanych w zakresie SI nauczycieli. Dzieci do zajęć kwalifikują specjaliści na podstawie przeprowadzonych testów oraz zaleceń zawartych w opinii czy orzeczeniu wydanym przez poradnię psychologiczno – pedagogiczną.

 

Każde dziecko traktowane jest indywidualnie – zakres potrzebnych ćwiczeń określany jest przez specjalistę na podstawie obserwacji dziecka, wywiadu z rodzicami oraz na podstawie oceny przebiegu rozwoju procesów sensorycznych.

Diagnoza Integracji Sensorycznej zajmuje zwykle od trzech do czterech spotkań jest to związane z aktywnością dziecka. Składają się na nią:

• wywiad z rodzicami,
• kwestionariusze wypełniane przez rodziców/opiekunów dotyczące funkcjonowania dziecka w życiu codziennym,
• próby kliniczne (obserwacja dziecka w trakcie spontanicznej aktywności oraz w sytuacjach zadaniowych),
• kwestionariusz obserwacji klinicznej (opr. przez Z. Przyrowskiego) mający na celu określenie profilu dojrzałości zmysłów i ich integracji,
• podsumowanie diagnozy tj. omówienie wyników poszczególnych testów i badań oraz zaleceń; rodzice otrzymują wyniki diagnozy oraz program terapii w formie pisemnej.

W okresie od lutego do kwietnia 2021 r. terapia oparta była o  stymulację układów i systemów bazowych- układu dotykowego, proprioceptywnego, ruchu.  Działania terapeutyczne objęły takie strefy działania jak:

-czucie powierzchniowe,

-świadomość ruchu,

- dyspraksja rozwojowa (syndrom niezgrabnego dziecka),

-duża motoryka.

Złożone cele terapeutyczne to:

-  poprawa reakcji posturalnych i równowagi.

- zintegrowanie reakcji odruchowych: TOB, ATOS, STOS

-normalizacja działania układu dotykowego,

-sprawne poruszanie się , wykonywanie czynności ruchowych bez udziału wzroku,

-somatognozja (orientacja w schemacie ciała),

- rozwijanie ogólnej koordynacji  ruchowej i sekwencyjności, reakcje równoważne, planowanie ruchu.

Dzieci z zaburzoną integracją sensoryczną wchodząc w wiek szkolny są nadal mniej „zgrabne” ruchowo, mogą nadal mieć trudności z ubieraniem się, źle trzymają ołówek, nieprawidłowo siedzą przy stole. Gorzej od innych rysują i piszą, szybciej się męczą, szczególnie przy wykonywaniu zadań precyzyjnych. Inne mają problem w nauce czytania, czytają wolniej, gubią linie, w której czytały. Mają trudności z przepisywaniem z tablicy, gubią litery, opuszczają wyrazy. Dlatego tak  ważna jest w okresie przedszkolnym terapia integracji sensorycznej stymulująca układ nerwowy oraz inne układy przygotowując dziecko do zadań edukacyjnych.

 

                                                                                                                                                            Renata Woroniecka

 

 

 W okresie 02-04. 2021 r. w pracy terapeutycznej SI rozwijano:

- umiejętność różnicowania dźwięków, ustalania ich kolejności i zapamiętywania;

- rozpoznawanie kształtów, rozróżnianie barw, umiejętność oceniania odległości położenia obiektów od oka, właściwa ocena kierunku padania światła:

- regulację napięcia w obrębie dłoni i palców i rozwijanie koordynacji.

W trakcie terapii postępy dziecka są monitorowane poprzez wykonywanie różnego rodzaju testów i obserwacji, jak również poprzez obserwację zmian zachowania.

W efekcie ww. działań, wśród pozytywnych efektów terapii zauważyć można:

-poprawę motoryki dzieci (kształtowanie prawidłowego napięcia mięśniowego i koordynacji ruchowej),

-wspomaganie procesu uczenia się oraz rozwój umiejętności językowych i poznawczych.

- poprawę organizacji ośrodkowego układu nerwowego, a przede wszystkim  lepszą efektywność uczenia się.

Renata Woroniecka.

 

 

 

PODSUMOWANIE ZAJĘĆ

 

 

Zajęcia  z terapii Si oparte były o  stymulację układów i systemów bazowych- układu dotykowego, proprioceptywnego, ruchu. 

Działania terapeutyczne objęły takie strefy działania jak:

-czucie powierzchniowe,

-świadomość ruchu,

- dyspraksja rozwojowa (syndrom niezgrabnego dziecka),

-duża motoryka.

Złożone cele terapeutyczne to:

-  poprawa reakcji posturalnych i równowagi.

- zintegrowanie reakcji odruchowych: TOB, ATOS, STOS

-normalizacja działania układu dotykowego,

-sprawne poruszanie się , wykonywanie czynności ruchowych bez udziału wzroku,

-somatognozja (orientacja w schemacie ciała),

- rozwijanie ogólnej koordynacji  ruchowej i sekwencyjności, reakcje równoważne, planowanie ruchu.

W pracy terapeutycznej SI rozwijano:

- umiejętność różnicowania dźwięków, ustalania ich kolejności i zapamiętywania;

- rozpoznawanie kształtów, rozróżnianie barw, umiejętność oceniania odległości położenia obiektów od oka, właściwa ocena kierunku padania światła:

- regulację napięcia w obrębie dłoni i palców i rozwijanie koordynacji.

W trakcie terapii postępy dziecka są monitorowane poprzez wykonywanie różnego rodzaju testów i obserwacji, jak również poprzez obserwację zmian zachowania.

W efekcie ww. działań, wśród pozytywnych efektów terapii zauważyć można:

-poprawę motoryki dzieci (kształtowanie prawidłowego napięcia mięśniowego i koordynacji ruchowej),

-wspomaganie procesu uczenia się oraz rozwój umiejętności językowych i poznawczych.

- poprawę organizacji ośrodkowego układu nerwowego, a przede wszystkim  lepszą efektywność uczenia się.

29.06.2021 r.                Renata Woroniecka.