"Andrzeju, Andrzeju, nasz dobrodzieju

dobrą wróżbę daj!”

 

Andrzejki kojarzą się nam z wróżbami, zabawą i miłym spędzeniem tego czasu w gronie najbliższych przyjaciół. Jest to ostatnia okazja do zabaw przed Adwentem, czasem refleksji, czasem oczekiwania na przyjście Zbawiciela.

To wieczór wróżb odprawianych w nocy z 29 listopada na 30 listopada, wieczorem przed dniem ustanowionym przez Kościół jako wspomnienie św. Andrzeja Apostoła. Niegdyś wróżby andrzejkowe miały charakter wyłącznie matrymonialny i przeznaczone były tylko dla niezamężnych dziewcząt (męskim odpowiednikiem andrzejek były katarzynki).

Początkowo traktowano je bardzo poważnie, a wróżby odprawiano tylko indywidualnie, w odosobnieniu. Dziś wróżby andrzejkowe traktuje się bardziej jako formę dobrej zabawy i rozrywki niż wyrocznie. Zmienił się też zwyczaj oddzielnego obchodzenia tego święta. Teraz chłopcy i dziewczęta bawią się razem.

Andrzejki to znane i lubiane święto także przez nasze przedszkolaki.

W każdej grupie wróżby i magiczne sztuczki przeplatane były zabawami tanecznymi. Dzieci układając buty jeden za drugim, poznały kto najszybciej wyjdzie za mąż, przebijając duże serce z wypisanymi na nim imionami, odkrywały swoją przyszłą połówkę, a pod wylosowanym kubeczkiem ukryty był symbol naszej przyszłości. Starsze grupy przelewały też wosk przez dziurkę od klucza, by z zaschniętego kształtu odczytać symbolikę wg własnych wyobrażeń. Po wyczerpującej i pełnej wrażeń zabawie przedszkolaki ucztowały przy wspólnym stole, delektując się słodkimi przekąskami podarowanymi przez rodziców.

                                                                                           Bożena Szumowska